Research Information System
27. Uluslararasi Turk Pedodonti Dernegi Kongresi, İskele, Cyprus (Kktc), 7 - 10 October 2021, pp.1-2
ABSTRACT
AIM: The aim of this study was to compare the clinical
examination (CE) and tele-dental examination (TE) in determining treatment
needs and the type of behavioral guidance to be applied in preschool children.
METHODS:
4-6 years who received their first examination
appointment in clinic and who didn’t have a general anesthesia indication for
another medical procedure, didn’t need special care were included in study with
parental consent. Dental exams were performed via CE: children seated in a
dental chair accompanied by parents and TE: video interview was made via
cellphone with children and their parents. A patient form recording; presence
of spontaneous, provoked, food impaction pain, need for urgent and elective treatment,
and the parent's prediction of treatment(PPT;Frankl Scale), the type of
behavioral guidance(TBG:pharmacological/non-pharmacological) was used. The
comparison of the categorical data distributions of patients in CE and TE were
made using Fisher Exact test (p< 0.05).
RESULTS:
6 girls,5 boys with mean 4.6 ± 0.6 years of age, were
enrolled. In CE and TE; no difference in the distribution of spontaneous (χ²: 5.238,
p= 0.631), provoked (χ²: 0, p= 1), food impaction (χ²: 0.786, p= 0.659) pain. In
the distribution of urgent need treatment (χ²: 4.545, p= 0.033) differences were
found. There was no difference in the distribution of the need for elective
treatment (χ²: 0.259, p= 0.611), PPT (χ²: 1.732, p= 0.489) and TBG (χ²: 0.733,
p= 0.670).
CONCLUSIONS:
TE was similar to CE in distinguishing the need for
elective treatment and predicting TBG, but different in detecting urgent treatment
needs.
Keywords: Tele-medicine,
Tele-dentistry, Pediatric dentistry
AMAÇ: Tele diş hekimliği, muayene-konsültasyon gibi sağlık
hizmetlerine fiziki erişim güçlüklerinde yeni bir seçenektir. Bu çalışmanın amacı, okul
öncesi çocuklarda diş tedavi ihtiyaçlarının ve uygulanacak davranış rehberliği
tipinin saptanmasında klinik muayene ile tele-diş muayenesini karşılaştırmaktır.
YÖNTEM:
Çalışmaya,
kliniğimizden ilk muayene randevusu alan 4-6 yaş
arası sağlıklı ve başka bir tıbbi işlem sebebiyle genel anestezi endikasyonu
olmayan, özel bakım ihtiyacı bulunmayan çocuklar, velinin onamı alınarak dahil
edildi. Klinik muayene (KM); diş
kliniğinde çocuk fotöyde oturup veli eşliğinde, Tele diş muayenesi (TM); çocuk
ve velisiyle randevulaşılan saatte telefondan video görüşme yoluyla yapıldı. Her iki muayenede; spontan ağrı, provake ağrı, gıda
sıkışma ağrısı, acil tedavi ihtiyacı ve elektif tedavi ihtiyacı varlığı ile velinin
tedavideki davranış öngörüsü (Frankl Skalası), uygulanacak davranış rehberliği
tipi (farmakolojik/non-farmakolojik), oluşturulan forma kaydedildi. Hastanın KM ve TM’deki kategorik
veri dağılımlarının karşılaştırılması Fisher Exact testiyle (p< 0.05) yapıldı.
BULGULAR:
Çalışmaya ortalama 4.6 ± 0.6 yaşında 6 kız 5 erkek dahil edildi. KM ve TM’de; spontan ağrı (χ²: 5.238, p= 0.631), provake ağrı (χ²: 0, p= 1), gıda sıkışma ağrısı varlığı (χ²:
0.786, p= 0.659) dağılımlarında fark bulunmamış, ancak acil tedavi ihtiyacı dağılımlarında
fark (χ²: 4.545, p= 0.033) bulunmuştur. Elektif tedavi ihtiyacı (χ²: 0.259, p= 0.611), velinin tedavideki davranış öngörüsü (χ²:
1.732, p= 0.489) ve uygulanacak davranış
rehberliği tipi (χ²:0.733, p= 0.670) dağılımlarında ise fark saptanmamıştır.
SONUÇLAR:
Okul öncesi çocuklardan oluşan bu
örneklemde TM elektif tedavi ihtiyacının ayırt edilmesi ve davranış rehberliği
tipi öngörüsünde KM’ye benzer, acil diş tedavisi ihtiyaçlarının saptanmasında farklıdır.
Acil tedavi ihtiyaçlarının
TM ile saptanmasında mevcut yöntemin iyileştirilmesi gereklidir.
Anahtar
kelimeler:
Tele-tıp, tele-diş hekimliği, çocuk diş hekimliği