Research Information System
BEZMIALEM SCIENCE, vol.6, no.4, pp.312-316, 2018 (ESCI)
Scleroderma is a chronic connective tissue disease characterized
by skin and visceral involvement. Progressive skin involvement
may cause severe joint contractures, muscle weakness, and
restrictions in activities of daily living. In this case report, the
rehabilitation process of a 33-year-old woman diagnosed with
localized scleroderma is presented. She had localized sclerotic
changes and severe joint contractures on her left upper extremity
including the scapular region. Active range of motion (ROM),
muscle, hand pinch, and grasp strengths were measured. The
Disabilities of the Arm, Shoulder, and Hand (DASH) questionnaire
was used to determine upper extremity functionality. The
main elements of this therapy protocol were heated modalities,
active stretching and strengthening exercises, and a dynamic orthosis
to stretch the elbow contracture. She was supervised by a
therapist three times a week. She also conducted a home exercise
program and continued to use the orthosis at home. The assessment
results obtained at the beginning and one month later were
compared to decide on the effectiveness of the therapy. ROMs
were improved in general. These gains were as high as 40° at elbow
extension and shoulder abduction. Despite slight decreases
in pinch strengths, there was 5.6 kg increase in grip strength.
A considerable improvement was observed in the DASH score.
No change was observed in muscle strength. In this report, it
is shown that conventional rehabilitation modalities supported
with the use of a dynamic stretching orthosis could be effective
in the correction of rigid contractures and could enhance functional
status in localized scleroderma patients.
Skleroderma, cilt ve iç organ tutulumuyla karakterize bir kronik bağ
dokusu hastalığıdır. İlerleyici cilt tutulumu eklemlerde yaygın kontraktürlere,
kas zayıflıklarına ve günlük yaşam aktivitelerinde belirgin
kısıtlanmalara neden olabilir. Bu vaka raporunda lokalize skleroderma
tanısı alan 33 yaşındaki bir kadın hastanın rehabilitasyon süreci
anlatılmaktadır. Hastanın sol üst ekstremitesinde skapulayı da içine
alan bir bölgede lokalize sklerotik değişiklikler ve buna bağlı ileri
düzeyde eklem kontraktürleri vardı. Tutulum bölgesinde aktif eklem
hareket açıklıkları (EHA), kas, el tutma ve kavrama kuvvetleri
ölçüldü. Üst ekstremite fonksiyonellik seviyesini belirlemek için
The Disabilities of the Arm, Shoulder and Hand (DASH) anketi
kullanıldı. Terapinin temel unsurları nemli ısı uygulaması, aktif,
germe ve güçlendirme egzersizleri ve dirsek fleksiyon kontraktürü
için statik progresif germe ortezi kullanımıydı. Egzersizler haftada 3
defa terapist kontrolünde yaptırıldı. Hasta diğer günlerde ev egzersiz
programı uyguladı ve dirsek ortezini kullanmaya devam etti. Terapinin
etkinliğini belirlemek için başlangıçta ve 1 ay sonra yapılan
değerlendirme sonuçları karşılaştırıldı. EHA’larında genel bir artış
elde edildi. Bu artışlar omuz abdüksiyonu ve dirsek ekstansiyonunda
40 dereceye ulaştı. El tutma kuvvetlerinde bir miktar azalma görülmesine
karşın kavrama kuvveti 5, 6 kg arttı. DASH anketi puanında
belirgin ilerleme görüldü. Bununla birlikte manuel kas testi sonuçlarında
herhangi bir değişiklik gözlenmedi. Bu raporda, statik progresif
germe ortezi kullanımıyla desteklenen geleneksel rehabilitasyon
yöntemlerinin lokalize sklerodermalı hastalarda rijid kontraktürlerin
düzeltilmesinde ve fonksiyonel durumun iyileştirilmesinde etkili
olabileceği gösterilmiştir.