Objective: We aimed to analyze all peritonitis attacks recorded in our unit, and examine the correlation between culturing technique and culture positivity. Methods: The files of 103 patients have been examined retrospectively. Clinical findings, cell counts of the peritoneal fluid, microorganisms isolated, treatment protocols and the outcome were recorded. Peritonitis attacks before and after 2008 were compared in terms of culture positivity. Results: During the follow-up of 103 patients (mean treatment duration 23.79 ± 18.23 months) for 2450.72 patient-months, 80 peritonitis attacks were recorded. The number of attacks per patient was 0.78, and one attack occurred every 30.63 patientmonths. Culture positivity before and after 2008 were 39.21% and 55.17%, respectively (p<0.001). Conclusions: Culture negativity, reported to be up to 20%, decreases the effectiveness of treatment, increases the incidence of autotoxicity, and loss of residual renal function due to antibiotics, results in secondari fungal peritonitis attacks and emergence of vancomycin-resistant enterococci. Inappropriate culture technique and recent antibiotic use were leading causes of culture negativity. Prevention of inappropriate antibiotic use and improving culture techniques, as in our study, may increase culture positivity.
Amaç: Ünitemizde kaydedilen peritonit atakları irdelenerek kültür pozitifliğiyle diyalizat örneğinin alım ve ekim yöntemi arasındaki ilişkinin araştırılması amaçlanmıştır. Yöntemler: 103 hasta geriye dönük olarak incelendi. Klinik bulgular, periton sıvısındaki hücre sayımı, kültüründe üreyen mikroorganizmalar, uygulanan tedavi rejimine yanıtlar kaydedildi. Peritonit atakları 2008 yılından önce ve sonra olmalarına göre iki gruba ayrılıp, kültür pozitifliği oranları karşılaştırıldı. Bulgular: Toplam 103 hastanın (ortalama tedavi süresi 23.79 ± 18.23 ay) 245.72 hasta ayı olan izlem süresi boyunca 80 peritonit atağı kaydedildi. Hasta başına düşen peritonit sayısı 0.78 olup 30.63 hasta ayında bir peritonit görüldü. 2008 yılından önce kültür pozitiflik oranı %39.21 iken 2008 yılından itibaren %55.17ye yükseldi (p<0.001). Sonuçlar: Literatürde %20ye varan oranlarda bildirilen kültür negatifliği, tedavinin etkinliğini azalttığı gibi, antibiyotiklere bağlı ototoksisiteye, rezidüel renal fonksiyonların azalmasına, sekonder fungal peritonitlerin gelişmesine ve vankomisine dirençli enterokok suşlarının sıklaşmasına neden olabilir. Kültür negatifliğinin başlıca sebepleri örneğin alınma tekniğiyle yakın zamanda antibiyotik kullanımıdır. Gereksiz antibiyotik kullanımının önlenmesi ve çalışmamızda olduğu gibi kültür tekniklerinin geliştirilmesiyle kültür pozitifliği oranı artırılabilir.
